روز دوم

صبح روز دوم با صدای قصه و حکایت های بد خوابی شب قبل شروع می شه.همه دارن تلاش می کنن برای هم توضیح بدن که چقدر دیشب بد خوابیدن...معمولا دو سه نفر هم مثل توپ خوابیده ان و خر خر و ...مستحق نگاه های پر شماتت مغمومین ان

یکی از سرما نمی دونسته چی کار کنه و تا صبح لرزیده و یکی دیگه از بس گرمش بوده پخته!یکی دستش خواب رفته،یکی هوا براش کم بوده....خلاصه مثنوی هفتاد من کاغذ بوده اون شب

هر کی یه گوشه ای با کیسه خواب اش ور می ره.بالاخره زمان رویایی صبحانه روز دوم فرا می رسه(راوی شکمو است)این صبحانه به عقیده راوی شگفت انگیز ترین وعده غذایی سفر اه به ویژه اگه دو گروه -مثلا تهران شمال و اصفهان-بخوان با هم رقابت کنن...هر خوراکی ای که در خواب و بیداری دیده ای،وسط این سفره هم می بینی.زمان صرف این وعده نامتناهی اعلام می شه،یعنی تقریبا تا خون در رگ ماست می خوریم(چون پژوهشگران گزارش می دن که از یه موقعی به بعد به جای خون،شکلات صبحانه و شیر عسل در رگها جاری می شه)و بالاخره ....کوله ها می ره روی دوش

ای بابا...انگار... کوله ها سنگین تر نشدن؟ شونه هه شاید ....بی خیال

روز دوم خیال انگیز اه.دیگه در قلب سفر ای.از آلودگی ذهن و هوا خبری نیست.دلت می خواد بدوی و گاهی،از تو چه پنهون،جلودار رو پشت سر بذاری...صدای پرنده می یاد.همه جا صدای پرنده می یاد!چه خوب

ادامه دارد...شاید