بوی سرکه،بوی سیر

به اصفهان رسیدم!فاتح شدم

هفت سین چیدایم و ذوق زدیم.جای خواهر بد جوری خالی می نماید

بهارشد ها...هی سعی کردم کشش بدم ولی آخرش بهار بهم رسید.خوش به حالمون پس

کلبه ی رسولی

یک ربع سربالایی ما رو به یه دشت سبز می رسونه

سرپرست از ما سس تر،ما از اون...پس از یک ربع سیب اعلام 3 ساعت استراحت ،رویایی یه که سال هاست در سر می چرخه

خر غلت می زنیم...آفتاب،باد،خواب،سکوت،خنده،آواز

کویرنوردی

سه روز کنار شتر ها بودن کرامت می خواد

شن،شتر،معماری،نیکی

سه روز کمیاب

مشغله

هذیان نبود

یک واقعیت کامل.حدود یک ماه می شه که فکرم بهش مشغول اه...باید برم از پیششون؟

براشون بهتره که بری،مجال پیدا می کنن تا خودشونو نشون بدن

نه،هنوز خیلی زوده.اگه بری میوه رو کال چیده ای

اگه بری هر چه رشته بودی پنبه می شه.تو که هنوز رد موندگاری به جا نذاشتی

بهتره بری...تو براشون زیادی سنگین شده ای

عجله نکن...زود قضاوت نکن

تو که چه بخواهی بمونی چه نخواهی بالاخره می ری.پس چرا زودتر نمی ری

تو که بالاخره می ری.چرا چند سال بیشتر نمونی؟

به خودت فکر می کنی یا اونا؟اول اینو روشن کن

...

...

گوشه ای از ذهن من