کلبه رسولی

planet earth

مجموعه چهارده قسمتی ای به دستم رسیده به این نام

مستند های طبیعت از کودکی محبوب ترین گروه فیلم های من محسوب می شدند.در سه چهار سالگی همراه پدر می نشستم و "غاز بقال"تماشا می کردیم

هر قسمت از این مجموعه منو تا کجا که نمی بره.قله ی کوه ها،دل غارها،اعماق جنگل...روستا،دشت...گاهی متوجه نمی شم که این سفر مجازی یه.از دست بی حس ام و ثابت موندن فیگور بدن ام،می فهمم که مدت هاست توی فیلم غرق ام

برام خیلی عجیبه.شاید ده سال پیش مطمئن بودم جهانگردی یکی از مهمترین دلخوشی های زندگی ام خواهد بود.اما الان سال هاست که ازدرون بیشتر سفر می کنم،اشک می ریزم،می خندم،و با طبیعت همراه می شم

پاهام روی زمین اه،دلم با دنیاهای ناشناخته.زیباست و کمی ترسناک

گنج

تا به حال چند بار این شانس رو داشته ام که پا به خونه هاشون بذارم وتوی خلوت اتاق شون سهیم بشم...گنج ها یکی یکی از توی گنجه ها بیرون کشیده می شن.چوب یه درخت که توی بچگی باهاش دوست بوده اند،یه برگ،چند تا سنگ،عکس ها...تا این جا،اگه هنوز محرم بوده باشی قفل دفترهای خاطرات می یان بیرون.نوشته ای برای شنیده شدن و حتی کمی که به عمق گنجه بریم،نقاشی ای

فضاهاشون مغناطیس عجیبی داره،دستخط های پر تلاطم که کاملا با روح و روان 15،16 ساله هم خوانی داره...و دریای مهری که به جریان می افته

زمان چه بی رحم می شه وقتی توی چنین فضایی می دوه

حال و هوا

به تب و تاب رتبه و انتخاب رشته و کلاس های تابستانی و تصمیم های جانانه برای باقی حیات می گذره این هفته ها

از رتبه ها شون راضی بودم.به جز هنری ها که کولاک کردند(2،3،3،5،21،34)،ریاضی ها سه رقمی های خوب و تجربی ها دو رقمی های خوب و تعداد زیادی سه رقمی داشتند...خلاصه،گمانم ازین مرحله رستگار بیرون اومدند

تصمیم دارم سه ماه پاییز به خودم فرصت مطالعاتی بدهم.جزییات این قسمت رو به زودی با تکلیف روشن تر خواهم نوشت

نکته زیبای آخری که دارم این اه :تا یک ساعت دیگه دارم می رم عروسی سمیه.جای دوستان خالی...به ویژه اون هایی که باهم رفتیم عروسی نیکی

..

و ما به شما ياد مي دهيم
كه چه چيزي را ندانيد
و كدام خاطره ئي خوشتر است

خواب ديدن
اينطوري كه شما مي بينيد
اصلا به صلاح تان نيست
اشك
اينطور كه شما مي ريزيد ، قطره قطره، اصلا معنا ندارد

به غلغل چشمه نگاه كنيد
مگر از اندوه است

و ما به شما ياد مي دهيم
كه چه رؤياهائي چه زمان هائي خوشتر است
در صورت مردودي
البته چاره نيست
به جهنم نيز مي رويد

پايان تنفس

به سلول هاي تان برگرديد

شمس لنگرودی