Tuesday, May 11, 2010

همه چی آرومه من چقد خوش حالم

هیچ روزگاری در ثبت کردن وقایع این قدر نا امن نبوده ام
به من بد نمی گذره این روزها
باز در کارگاه چوبم خزیده ام .ساکت و آروم و کم نور

نور خیلی مهم اه
امنیت از نور مهم تر

خلق خیلی ارزشمند و عزیز اه

و" دوستی"...که اگه نبود همه ی این بالایی ها بی معنی می شد

باید بیشتر برقصم.گوشه های آوازی بیشتری حفظ کنم.بیشتر بخونم و هر چیزی نخونم
بیشتر بخندم و کمتر رنج بکشم

در پی راه هایی هستم که به موارد بالا ختم می شن
بد نیستم
:)


1 comment:

Golnaz said...

دلم بیرحمانه برات تنگه، یاسی. هی چند باره و چند باره این نوشته ات رو میخونم شاید کمی آروم بشم اما بدتره انگار...