دیروز در کلاس یه تمرین تصویر سازی ذهنی انجام دادیم که ایده اش از تمرین های کتاب لئوناردو سرزد و من ادامه اش دادم..چشم ها رو بستند و قرار شد برن کنار ساحل و همه صداها رو بشنون،همه بوها،لمس شن های نرم زیر پا،گوش ماهی...5 دقیقه ای هیچ چیزی اضافه نکردم،قرار شد در تصویرشون پیش برن
بعد از 5 دقیقه گفتم یکی از بهترین هاتون داره با دوچرخه از دور می یاد،تصویر رو امتداد بدین..10 دقیقه بعد که به آرامی پیشنهاد کردم چشماتونو باز کنین.کمتر کسی مایل بود ازین سفر برگرده.وقتی بالاخره برگشتن،همه چیز تغییر کرده بود.انگار روی پوستشون رطوبت نشسته بود.گفتم بنویسین..مدادها رو گذاشتن روی کاغذ و تقریبا تا پایان کلاس دیگه برنداشتن
این تمرین به تقویت تصویر سازی کمک می کنه و در ضمن تجربه خیلی زیبایی یه.توصیه می شه که شب ها قبل از خواب یا صبح ها،بعد از بیدار شدن توی رختخواب انجامش بدیم.تجربه اش کنین
2 comments:
صفر:مرسی از تقسیم این تمرین. من یکی که امشب حتما امتحانش می کنم یک:ببینم در تمام طول تمرین بچه ها سکوت کرده بودن یا راجع به تصویرشون چیزی هم می گفتن؟دو:از نوشته هاشون اینجا بذار.لطفا . سه:به جای توصیف کلامی و نوشتن به اینکه از بچه ها بخوای طرحهایی از تصویرهاشون ترسیم کنن فکر کردی؟ به نظر من که تمرین توصیف تصویری در مقابل توصیف کلامی بیشتر با هدف این تمرین هماهنگه
ممنون از توضیحات کامل ات
بچه ها در طول تمرین حرف که نمی زدن هیچ،یه جورهایی غرق شده بودن
فقط دو نفرشون مایل بودن نوشته هاشونو بدن من توی خونه بخونم،که خیلی خوب بود اما نمی دونم می تونم اینجا بذارم یا نه
در مورد تصویر سازی هم تو خیلی درست می گی و تصمیم دارم جلسه بعدی بعد از این تمرین همین پیشنهاد رو بهشون بدم
Post a Comment