Wednesday, August 15, 2007


2 comments:

Unknown said...

براى لحظاتى دراز ميکشم روى اين زمين،در امتدادت،جورى که کله‌ام کله‌ات رو لمس ميکنه،نميبينمت ولى پر از حضور رنگينت ميشم و نا خود آگاه پر از سوال.
اين روز‌ها کم ميارم خيلى،حضور آدمها رو در زندگيم کم ميارم(يا شايد حضورم رو در کنار آدمهاى زندگيم).
اين عکس،براى دقايقى، منو آورد پيش تو ،پيش ياسى…

یاسمن said...

جای خالی ات پر شدنی نیست.جای خالی هیچ دوست حقیقی ای پر شدنی نیست...عادت نمی کنیم