معجزه

نه شادم و نه ناشاد...معمولی،با سری کم سودا

به خاطر می یارم که معمولی بودن همیشه کابوسم بود،اما الان بیشتر واقعیت اه تا کابوس.واقعیتی دوست نداشتنی

کاش فردا باد با خودش شوقی تازه بیاره...هر چند که هنوزچشمام معجزه های ساده روزمره رو می بینه،گوشام می شنوه،و دلم

فردا صبح کلاس دارم.این خودش یه معجزه روزمره است.باور کن