گپ

تصمیم داشتم توی این خونه تنها از دغدغه های مدرسه بنویسم.اما بعد...سفر هم اضافه شد.قبول کردم که جدا کردن سفر از یاسی فضا رو غیر واقعی می کنه

مدت هاست دلم می خواد برای شما که این صفحه رو دنبال می کنین بنویسم که دوستای خوب ام،نگران نباشین،من در مدرسه غرق نشده ام،ذوب یا وقف هم

مدرسه شگفتی خاص خودش رو داره.باید با سر بپری توش تا بفهمی اون تو چه خبره.اما سرم زیر خاک نیست...به خودم فکر می کنم،به دوستی های جون دارم بیش از همیشه و با یک رویکرد تازه تر فکر می کنم

به مهاجرت...درد کهنه نسلمون بسیار نگاه می کنم

و سعی می کنم،فقط سعی می کنم احمق نباشم