جلسه ی اول:جاودانگی

اول دبیرستان
دبیرستان فرزانگان
کلاس هنر یک

سعی می کنم پیش از بچه ها در کلاس حاضر باشم . حس میزبان دل آشوب هیجان زده ای دارم

از راه می رسند،معمولا بی خیال ، با نیم نگاهی از گوشه ی چشم به آموزگار
کم کم دور میز جای می گیرند . میزهای مستطیل کوچک که کنار هم قرار گرفته اند و به میز بزرگی تبدیل شده اند . بچه هایی که دور میز جا نمی شوند،روی صندوق های دور تا دور کلاس می نشینند

دور هم ایم.کمابیش همه ی صورت ها را می بینم
سلام و معرفی آغاز می کنیم
اصرار دارم خودم را با اسم و فامیل و سن معرفی کنم
از بچه ها خواهش می کنم اسم کوچکشان،یا هر اسمی که مایل اند تا پایان سال به آن نام بخوانمشان را روی کاغذی نوشته و به طریق ویژه ای به خودشان وصل کنند

پیش از شروع بحث،دعوتشان می کنم به آهنگی تکان دهنده و دلپذیر،به مدت چهار الی پنج دقیقه
در انتخاب اولین آهنگ ، فراوان دقت می کنم.

یکی از جاودانه های تاریخ ایران یا جهان

صحبت به "مخاطب هنری"کشید.به نظر شما مخاطب هنری کیست ؟ چه ویژگی هایی داره؟
بچه ها نظر هایی دادن،جالب بود . بسیاری از بچه ها فکر می کردند مخاطب هنری ،یعنی هنرمند

با مثال هایی نظرها را به سمت لذت بردن از عناصر سمعی و بصری محیط سوق دادم
مخاطب هنری کسی است که بتواند از پدیده های دور و برش دریافت های حسی داشته باشد و ازاین دریافت ها لذت ببرد
از کوه حرف زدم،سفر،غروب خورشید
بحث به این جا رسید که ما توی کشورمان مخاطب هنری زیاد نداریم،کسی که مثلا پزشک است و برای لذت بردن از اوقاتش موزه ، نمایشگاه یا کنسرتی را انتخاب می کند

از این لحظه به مدت نیم ساعت به صورت گزیده آهنگ های متنوعی پخش می کنم و از بچه ها می پرسم که برایشان آشناست یا نه ؟ و آیا دوست اش دارند یا نه ؟

با بالا بردن دست آمار می گیریم...کم کم بحث آغاز می کنیم
قطعه ای از موسیقی پاپ روز پخش می کنم
چرا این آهنگ برای تعداد بیشتری آشناست ؟ آیا به این خاطر نیست که این آهنگ مد روز است ؟
سپس آهنگ معروف 15 سال پیش را با سوت اجرا می کنم . فقط یکی دو نفر شنیده اند . جویا می شوم و متوجه می شویم که خواهر یا برادر یا آشنای نزدیکی حدودا 15 سال بزرگتر در نزدیکی خودشان دارند

بالاخره آهنگی از 200 سال پیش.سنفونی 5 بتهوون یا یک موسیقی کوچک شبانه ی موتزارت
تقریبا همه دست بلند می کنند

به جاودانه ها نزدیک می شویم
به این سوال مهم که چرا این موسیقی بعد از گذشت 200 سال هنوز هم آشنا و عزیزباقی مانده است؟

تعدادی نقاشی نگاه می کنیم ،پیکاسو،ماتیس ، و نقاشی هایی از نقاشان نه چندان مشهور
باز صحبت به همین جا می رسد.کدامشان ارزشمندترند؟
اصلا آیا می توانیم ادعا کنیم اثر هنری ای از اثری دیگر ارزشمند تر است؟

ضربه های آغازین کم کم اثر می کند . بچه ها گیج شده اند و به تدریج مخالفت ها اوج می گیرد

در صدد پاسخ بر نمی آیم . برای پایان بخشیدن به این جلسه فقط یک سوال دیگر می پرسم
چه چیزی ما را به کشف جاودانه های تاریخ هنر می کشاند؟چرا پیشتر دوست داریم باخ را بشناسیم تا یک آهنگساز کم آوازه ی روسی؟

از بچه ها سوال می کنم:آیا دوست دارید که به بررسی جاودانه ها بپردازیم؟

نقطه پایان جلسه ی اول کلاس باز کار هنری تکان دهنده ای است . موسیقی ناب یا گوشه ای از یک فیلم ،انیمیشن
اثری ماندگار