رسم مالوفی است که هر سال حوالی بهمن ماه در مدرسه کارگاهی از پروزه های دانش آموزان سوم دبیرستان برگزار می شود
مسوول همه چیز کارگاه خود بچه ها هستند.کارت دعوت درست می کنن_در مقیاس هزار تا_غرفه می چینن لوگو طراحی می کنن پروزه و سمینار ...برنامه های هنری....خلاصه خانوم و آقای خودشونن
پریروز در طراحی لوگوی کارگاه بهشون کمک می کردم.به دو نفرشون که مثل جوانی من بسیار راحت و فعال ان و با همه روابط انسانی قوی ای دارن
امروز رفتم سری به اتاق کارشون بزنم.10_12 نفر مشغول به کارت درست کردن بودن.همه حرارتشون و توی کار می ریختن...برای اولین بار در این دو سال بوی دبیرستان خودمون و حس کردم.یاسی رو دیدم که کنار آتوسا و فرزانه و مریم و شاریس ولیلی و مدیاو...زندگی می کنه.در سایه محبوبیت اش پناه می گیره و امنیت رو حس می کنه.بوی مدرسه چه بوی دلنشینی یه در مشام من.جایی که در اون مثل خونه آروم و قرار داشتم و زنده بودم
بی جهت نیست که خودم رو بالاخره به این محیط پرتاب می کنم.صبح ها از خونه به خونه می رم و شب ها به خونه برمی گردم!
"چه زندگی پر مشغله ای "
3 comments:
ياسي جون فونت وبلاگت خيلي كوچك است,كور شدم بابا
این تغییرات به مذاق خوانندگان عزیز و شاکیان محترم من خوش می یاد یا خیر؟خلاصه اونایی که اون عقب نشستن حال می کنن؟
man keh haal mikonam! faghat baraa ye raast chin kardan e text et, vaghti text ro migzaari too ye editor, oon baalaa samt e raast mitooni HTML esh ro bebini, ba'd beh avvalin code i keh didi in ro ezaafe kon: dir="rtl" . ba'd noghteh gozaarit raahat misheh.
Post a Comment