عصبانی

هفته گذشته نظر خواهی کتبی و شفاهی انجام دادیم.نتایجش برام بسیار بسیار مفید بود،و حتی گاهی تکان دهنده

حالا می فهمم.با این که به تایید بچه ها نیازمندم و پر از انرژی ام می کنه،اما دلم به دنبال نقد هاشون می گرده.می ترسم جایی کم بگذارم و نفهمم.می ترسم حسی زیر پا له شده باشه و من متوجه نشده باشم

شاید بتونم بگم تکان دهنده ترین نقد رو از پر تب و تاب ترین دانش آموزم دریافت کردم.نوشت: می فهمم که زحمت می کشی.ولی خواهش می کنم اینقدر روی هنر غیرت نداشته باش.می دونم دوستش داری.اما وقتی عصبانی می شی فقط عصبانی هستی