Friday, April 21, 2006

عجب

حالا من چند تا دوست دارم؟و چقدر عرضه؟(با ضمه بخونین)می گم...کسی هست که بخواد دوستامو باهاش قسمت کنم؟جرات می خوادها؟

4 comments:

یاسمن said...

معلوم می شه هیچ کی چنین جسارتی نداره!

Anonymous said...

آخه فکر کنم هممون درگير يه پارادکس عجيبی هستيم: از یه طرف اونقدر دوست داريم که نمی دونیم چطوری وقت و انرژیمون رو بينشون تقسیم کنیم و از طرف ديگه اينقدر احساس تنهائی می کنيم... با این حال پيشنهاد یه دوستی تازه همیشه وسوسه انگيزه... پ

قلعه‌يي عظيم
که طلسم ِ دروازه‌اش
کلام ِ کوچک ِ دوستي‌ست.
...

شاملو

azadeh_khanoom said...

اذعان می کنم اگه دوستات ادمای زیر18 سال اون هم از نوع فرزانگانی باشن من یکی دیگه از قدرت و تحملم خارجه که حتی بتونم بهشون نگاه کنم! هر کی هم می گه که می تونه هنوز با عرض معذرت جای سفت نخوابیده! دیوانه می کنند این بچه ها ادم رو! زندگیت رو به هم می پاشن من اصلا و ابدا پیشنهاد این تجربه رو به هیچ کس نمی دم! اعتیاد وحشت ناکیه!

یاسمن said...

معلوم می شه سرکار علیه جا زدین.من البته خوش حال ام که به تو هم روزگار یه نیمچه گوشمالی ای بده،اما خوب،بهت نوید می دم که این سیب هزار بار دیگه می چرخه